Ontembare Maanvrouw | Rituelen van Overgang (traject)
In vele culturen gaan meisjes voor het eerst bloeden, in een periode van afzondering waarin ze geïnitieerd worden door oudere vrouwen in de magie en de kracht die vrouwen intrinsiek in zich dragen. In onze westerse cultuur ontbreken deze intergenerationele vrouwengemeenschap en overgangsrituelen.
We missen de menarche ceremonie bij de eerste bloeding, en de menopauze ceremonie bij de laatste bloeding. Hierdoor is er vaak een gevoel van verlies (van kindertijd, van vruchtbaarheid), eenzaamheid en schaamte, in plaats van een initiatie in een nieuwe rol, archetype en levensfase.
​
Daarom roep ik volwassen vrouwen samen in dit INITIATIERITUEEL in de cyclische natuur en de magie van het vrouw-zijn!
​
🌑🌒🌓🌔🌕🌖🌗🌘🌑
​
Samen
​
-
BELICHAMEN we de ARCHETYPES van onze maancyclus om onszelf en onze cyclus beter te leren kennen
-
DOORBREKEN we millennia van conditionering, schaamte en onderdrukking
-
HELEN we oude en transgenerationele wonden
-
Stappen we in de voetstappen van onze voormoeders: medicijnvrouwen en PRIESTERESSEN
-
HERINNEREN we wie we zijn en het medicijn dat we dragen
​
🌑🌒🌓🌔🌕🌖🌗🌘🌑
​
Hoe? Door samen te DANSEN!
Dans is de oudste vorm van heling waarin we verbinding maken met ons lichaam, elkaar en de natuur. We ondernemen een diepe dansreis waarin we telkens verbinden met één van de menstruatiefases en het bijhorende vrouwelijke archetype. Na iedere dansreis verwerken we de ervaring op een creatieve manier. Je hebt geen danservaring nodig om deel te nemen.
​
Sessie 1: Maagd - Folliculaire fase / Eerste kwartier / lente
Sessie 2: Minnares en moeder - Ovulatie / Volle maan / zomer
Sessie 3: Ontembare vrouw - Luteale fase / Laatste kwartier / herfst
Sessie 4: Wijze vrouw en priesteres - Menstruatie / Nieuwe maan / winter
​
🌑🌒🌓🌔🌕🌖🌗🌘🌑
​
Voor volwassenen die zich identificeren als vrouw. Voel je welkom, ook als je geen baarmoeder (meer) hebt of reeds gestopt bent met bloeden.
​
🌑🌒🌓🌔🌕🌖🌗🌘🌑
​
"There is a wild woman under our skin who wants nothing more than to dance until her feet are sore, sing her beautiful grief into the rafters, and offer the bottomless cup of her creativity as a way of life. And if you are able to sing from the very wound that you’ve worked so hard to hide, not only will it give meaning to your own story, but it becomes a corroborative voice for others with a similar wounding."
​
- Toko-Pa Turner